Name: Joseah Kylle Bello 

NOTE: PAKIBASA SA MAGTATANONG KUNG ANO YUNG TOTOO, AT SA MGA CHISMOSANG WALANG GINAWA KUNDI PAGKWENTUHAN BUHAY KO.

I don't know where to start this thing. But let me tell you a story..
Way back, I used to shift and transfer universities for different personal reasons. Since nung namatay na Lola ko na nagpalaki sakin, maraming nagbago sa buhay ko. Marami kaming di pagkakaintindihan ng mga mommy ko. Masama loob ko sa mom and dad ko lalo kase lahat ng actions nila, kami ang pinagchichismisan ng kapatid ko. 

Sa lahat ng hinanakit ko sa mga magulang ko, dun ko naisip na gusto ko lumayo at mag sarili muna when I will be given a chance to. I'm just a typical girl who was just trying to experience things. In some ways, inenjoy ko buhay ko without thinking about my mom and my dad because I know they're too busy with their own personal lives. Mom is a bisexual and dad feels he is a teenager. Kaya siguro don na nagsimula yung ego ko at pagmakasarili ko. Binibigyan din naman nila ako ng pera lagi when I'm asking them. Masyado din kase akong nakampante sa tiwalang binigay nila sakin lalo na consistent honor student ako since elementary to highschool, thinking matalino ako at alam ko na ang tama at mali dahil na ren sa catholic school ako nag aaral.

 Lumaki naman akong mabuting anak in some ways pero may sama ng loob sa magulang ko. Napakalaki ng panagarap ko rin sa buhay. Gusto ko lang naman ng maayos at buong pamilya. And since nga alam din nila masama ang loob ko sa knila for failing to give me a perfect family, hinahyaan na lang ako sumaya kase in the end of the day kahit bawalan nila ako, gagawa ako ng paraan masunod lang gusto ko. 

Akala ko ganon lang yung buhay, go with the flow lang. Happy happy lang. Pag uuwi sa bahay, normal na anak, sumusunod sa utos at tumutulong sa gawaing bahay. Sa school, nag aaral mabuti, at sinisigurado kong may magagandang grades akong maiuuwi sa knila despite ng pagiging bratinela ko. Sa labas, ginagawa ko lahat ng makakapag pasaya sakin. Lalo na when I had that priveleged since I became a scholar a year ago. 

I took everything for granted. Dahil na ren sa malayo ako sa kanila, nakakapag aral ako without their help, which is that time, sinusuportahan ako ng bestfriend ng mom ko sa Italy, which tumayo na 2nd mom, na nangako sakin ipepetition nila ako ng asawa nya since wala silang anak at nagpapadala sila sakin ng pera. Akala ko sapat na yung grades, scholarship, at pagiging responsable kong anak sa bahay, pero don pala lalabas ang sungay ko non..Parang yung hinihiling kong lumayo sa magulang ko from the stress, matutupad na with the help of my foster mom from Italy. But unfortunately, lahat ng sobra masama. Sobrang gimik na ang ginawa ko. 

Mahina na ren sa isang linggo ang 3beses akong di umiinom. To the point na, sa sobrang hook up ko na sa saya ko kasama ng mga kaibigan ko, kinalimutan ko na lahat ng tinuro sakin ng magulang kong discipline. E wala e, masaya ako.. Yun lang nasa isip ko, sobrang saya ko sa ginagawa ko. Easy money, walang kahirap hirap, nakakapunta ako at nagkakalabas ako anywhere I want. 

Until to the point na eto na. Di ko na kinilala yung lalaking boyfriendin. Una naman mabait e, syempre ganon naman talaga sa una siguro lahat. Pero nung nabuntis na ako, sabi nya sakin ipalaglag ko na daw. Don nagunaw mundo ko. Nawala na yung allowance sa italy, wala na ding petition na magaganap, goodbye teenage life na, goodbye gimik na, goodbye yolo, goodbye team, goodbye sa buhay na sarili ko lang ang iisipin. Kaya minsan naisip isip ko, what if, palaglag ko nga? Pero di kinaya ng konsensya kong gawin yun. 

Naisip ko kase may rason talaga ang Dyos para sa ganito. Siguro sya yung instrument ni Lord para tanggalin ko galit sa pamilya ko at maging seryoso sa buhay. Maybe He had given me enough to experience all great things. Kaya yun na yung time na sinabi ko sa mga taong dapat ko pagsabihan. Don ko inamin sa mommy ko na buntis nga ako. Ang matindi dito, hindi nagalit sakin si mommy afterall. Sinabi nya sakin na blessing si baby. Di ko makakalimutan nyang sinabi sakin "AYAW MO BA NYAN, MADADAGDAGAN NA TAYO.?" Don ako naiyak talaga. At naayos din naman kami ng dad ko.. 

Though masakit, wala e, di na,an namin pwdeng patayin to para lang masabing dalaga ako ulit at maitago yung kahihiyan. Especially, people look after me and expect so much from me. But afterall, sabi nila din sakin, pagkapanganak ko, papaaralin nila ako ulit and bibigyan ng 2nd chance para bumangon muli, makagraduate para sa kinabukasan ng anak ko. What can you ask for. Matagal ko din hinabol yung ex kong nakabuntis sakin, ginastusan, kinonsinte, nagpa-uto, nagpagago at nagbulag bulagan para lang bumalik sya sakin. Pero sobra na e, naisip ko, di naman siguro kakailanganin na ng tatay ang anak ko kung ganon ren naman ang ugali na kikilalanin nyang tatay, at kung sya mismo ayaw nya. Besides, sa tingin ko, mas madami naman taong handa akong tulungan mapalaki ng maayos yung anak ko without his help. 

At eto yung mga totoong kaibigan ko at ang pamilya ko na kahit kelan di ka iiwan nor di ka huhusgahan sa lahat ng pagkakamali mo. Don ko narealize ang halaga ng pamilya na kahit anong pagkukulang nila, in the end of the day, sila pa ren nag tutulong sayo. Hindi sapat ang pangarap lang sa buhay, dapat lagi kasama ang pamilya sa kung ano mang desisyon ang gusto mong tahalin sa buhay. At kahit pagbaliktarin ang mundo, ang nanay, hindi matitiis ang anak, kahit gaano pa kabigat ang problemang binibigay mo sa knya. 

Oo siguro nagkamali ako minsan, pero di naman ibig sabihin non, magiging masama akong nanay sa future baby ko. Gusto ko sana itago hanggang sa paglabas nya pero gusto ko na din po magkaroon ng peace of mind para na ren di maapektuhan yung pagbubuntis ko. Isa itong malaking lesson for me at sa pamilya ko. Dahil dito, lalo kaming nabuo and naging open. At narealize ko ren siguro ang anak ko na ang magbibigay direction sakin sa buhay na dapat kong tahakin kasama ang pamilya ko. 

Currently, 5months na akong buntis sa first baby ko. Di ko pa alam gender ng baby ko. So eto na po yung sagot sa mga chismosang taong gingawan po ng versions ang kwento ko na hindi naman kiniconfirm sakin kung ano yung totoo. Sana po manahimik na kayo lalo na sa mga taong walang gimawa kundi pagchismisan ako, nanay ko at kapatid ko. 

Sana wag nyo pong huhusgahan ang tulad kong mas piniling gawin ang tama kesa gumawa pa ng isang pagkakamali. At sana wag nyo po din huhusgahan na porket maaga po akong nabuntis e wala po akong mararatinh sa buhay. Kung alam nyo naman pong wala kayo alam sa buhay ko at di nakikilala ako ng personal, wag na po kayong makialam o magsalita pa kung wala po kayong magandang sasabihin. Salamat po.